Wie het meerjarenplan 2026-2031 van de stad Lier aandachtig leest, kan niet anders dan tot één pijnlijke conclusie komen: dit is geen financieel herstelplan, maar een meerbetalenplan. De rekening wordt doorgeschoven naar gezinnen, eigenaars en ondernemers, terwijl de schulden ontsporen en de investeringsambities tegelijk worden teruggeschroefd.

Belastingen omhoog, beloften gebroken

Het stadsbestuur spreekt eufemistisch over een “slimme taxshift”. Gemeenteraadslid Sander Roelandt, specialist financiën: “In werkelijkheid gaat het om een brutale belastingverhoging. De aanvullende personenbelasting daalt licht, maar daartegenover staat een explosieve stijging van de opcentiemen op de onroerende voorheffing met 26%. Wie woont, huurt of onderneemt in Lier betaalt veel meer.” Dat dit indruist tegen expliciete verkiezingsbeloften hoeft nauwelijks betoog. Deze financiële problemen zijn niet plots na de verkiezingen ontstaan. Ze waren bekend, maar werden verzwegen. Dat is geen goed bestuur, dat is de kiezer misleiden.

Gemeenteraadslid Sander Roelandt: "Dit meerjarenplan voorziet niet in een taxshift, maar een taxlift!"

Minder investeringen, meer schulden

Nog zorgwekkender is de schuldenput die wordt gegraven. De schuld per inwoner stijgt richting meer dan 3.400 euro tegen het einde van de legislatuur. In totaal evolueert Lier naar een schuldenberg van circa 136 miljoen euro. Daarmee behoort onze stad tot de slechtste leerlingen van Vlaanderen. vIronisch genoeg leidt die schuldenopbouw niet tot een investeringsgolf. Integendeel: eerdere meerjarenplannen tonen aan dat minder dan de helft van de geplande investeringen effectief wordt gerealiseerd. Wat vandaag wordt beloofd, wordt morgen doorgeschoven — maar de schuld blijft.

Boekhoudkunde in plaats van beleid

Roelandt: “Het financieel plan is zó krap opgesteld dat het enkel met boekhoudkundige kunstgrepen net binnen de wettelijke normen blijft.” De exploitatie-overschotten volstaan jarenlang niet om de leningslasten te dragen. Pas helemaal op het einde van de rit wordt nipt voldaan aan de regels. Dat is geen beleid voeren als een goede huisvader. Dat is balanceren op de rand, zonder buffer, zonder ademruimte. Bij de minste tegenslag — hogere rente, wegvallende subsidies — dreigt opnieuw een factuur voor de burger.

Het echte probleem: uitgaven zonder rem

Wie eerlijk is, ziet dat het probleem niet alleen aan de inkomstenzijde zit. Lier geeft structureel meer uit dan vergelijkbare steden, met uitgaven per inwoner die ver boven het Vlaamse gemiddelde liggen. Toch weigert het stadsbestuur keuzes te maken of prioriteiten te stellen. In plaats daarvan kiest men voor de makkelijkste weg: belastingen verhogen en schulden opstapelen.

De rekening volgt

Dit meerjarenplan schuift de problemen door naar de toekomst. Het hypothekeert de volgende legislaturen en zadelt Lierenaars en Hooiktenaren op met een zware financiële erfenis. Meer betalen, minder investeren en meer schulden: dat is de kern van dit plan. Sander Roelandt besluit: “Wie dit “verantwoord financieel beleid” noemt, is wereldvreemd. Lier verdient beter dan dit meerbetalenplan."